ARGAZKI-ELKARRIZKETA

Haurtzaroko oroitzapenak...

Kaixo guztiei! Nire izena Ane da eta gaur nire haurtzaroko oroitzapenei buruz hitz egingo dizuet. Horretarako, aukeratu ditudan hainbat argazki erabiliko ditut. Has gaitezen!

Hamaika urte nituenean ateratako argazki batekin hasiko naiz. Oso ondo gogoratzen dut momentu hau nahiz eta oso berezia ez izan. Uda zen eta nire aitak atera ninduen jatetxe batean Benidormen oporretan geundela. Asko disfrutatzen nuen oporraldi haietan, izan ere, maitatzen dut bidaiatzea eta leku berriak ezagutzea. Gainera, eskolan hilabeteak egon eta gero, atsedena beharrezkoa zen.

Hurrengo argazkiak ni ondo ezagutzeko jakin behar den gauza bat adierazten du: animaliak maitatzen ditut, guzti-guztiak. Betidanik etxean maskota desberdinak izan ditugu: akuriak, arrainak, txoriak... Eta nik guztiei gauzak desberdinak irakasten saiatzen nintzen. Horregatik uste dut animaliekin hazteak nire pazientzia eta irudimena bultzatu zituen haiekin dibertitzen nintzen bitartean, noski. Animaliekin lotuta dauden oroitzapen guztiak alaiak dira beti.

Hirugarren irudi honetan eskolako argazkiekin hasiko naiz. Kasu honetan, haur hezkuntzan ateratako argazkia da. Inauteriak ziren eta egun horretan sorginak bihurtu ginen neskok eta aztiak mutilak. Klasean irakaslearen laguntzarekin egin genituen mozorroak plastikozko poltsak erabiliz eta etxean bakoitzak bere txapela egin zuen. Oso dibertigarria izan zen klasean guztiok elkarrekin lan hori egitea, baita etxean nire amarekin jarraitu ahal izatea. Azkenean oso polita geratu zen gure mozorroa eta egun ikaragarria pasatu genuen.

Hurrengo argazki hau berezienetarikoa da haren atzean dagoenagatik, nahiz eta haren kalitatea hoberena ez izan. 6. mailan nengoenean atera zuen nire aitak. Kurtso horretan nire irakasleak klase guztiari proposatu zion ipuin bat idaztea. Horretarako, esaldi bat eman zigun hasiera bezala eta guztiok jarraipen bat egin behar genuen istorioaren lehenengo paragrafo gisa. Orduan irakasleak originalena aukeratu zuen eta gero banan-banan ikasleok istorioa jarraitzen joan behar izan ginen. Azkenean, historia izugarria geratu zitzaigun eta irakasleak gure ipuina antzerkia bihurtzea proposatu zigun. Beraz, argazkia antzerkia familia guztien aurrean egiten genuen bitartean aterata dago, publikoaren ikuspuntutik. Oroitzapen oso polita da, lan asko atzetik daukana eta oso esanguratsua izan zena.

Jarraian plastikako klaseetan egindako lan bat jarriko dut. Kasu honetan totem bat egin behar izan genuen klasean, baina uste dut egindako lan guztiak azkenean berdinak izan direla. Nire ustez, plastika balio beharko luke irudimena garatzeko eta eskuekin lan egiteko, modu horretan umeek buruan daukatena errealitatean irudikatu ahal izateko. Baina, nire kasuan, askotan irudimena lantzeko egin nuen gauza bakarra koloreak aukeratzea zen, totem honen kasuan gertatu zen bezala. Maketa edo marrazkia emanda zegoen eta bakarrik margotu behar nuen emandako. Beraz, nahiz eta dibertigarriak izan klase hauek, askotan ez ziren oso aberasgarriak.

Argazki hauek aurrekoarekin lotuta doaz, baina lan egiteko modua oso desberdina izan zen. Ikusi daitezkeen etxea eta txapela buztinezko klaseetan eginda daude. Bertan, irakaslea gure laguntzailea zen eta guk nahi genuena egin genezakeen. Klase haiek guztiz aberasgarriak zirela esango nuke, baita dibertigarriak ere. Oso oroitzapen onak dauzkat klase haietatik eta, gainera, uste dut nire irudimena benetan garatu nuela.

Hau da eskola-giroan aurkitu dudan azken argazkia. Ikusi daitekeenn moduan danborrada egunekoa da eta patioan geunden San Prudentzioko eguna ospatzen. 6 urte nituen momentu horretan eta ekitaldi bereziak prestatzen ziren eskolan eta egun oso bereziak izaten ziren. Gainera, eskolako ume guztiok elkartzen ginen eta denok batera danborra jotzen genuen patioan. Oso esperientzia politak izaten ziren.

Irudi honetan nire ahizpa eta biok agertzen gara Bilbon. Noria erraldoi bat jarri zuten bertako jaiak ziren bitartean eta igotzea erabaki genuen. Argazkia nire aitak atera zuen eta egun oso polita pasatu genuen familiako guztiek. Uste dut askotan ahazten dela familiako kideengandik ikasi daitekeen guztia, hala nola leialtasuna, babesa edo elkartasuna. Gainera, haurtzaroko oroitzapenen artean nire ahizpa handia agertu behar zen.

Azkenik, argazki berezienak amaierarako uztea erabaki dudala esan behar dut. Saskibaloia nire bizitzan berebiziko garrantzia izan du beti. Lehen Hezkuntzako 5. mailan hasi nuen jolasten eta 6 urte geroago utzi behar nuen jokalari bezala. Taldeko kirola izanda elkarlana oinarrizkoa da eta oreka bat lortzen laguntzen ninduen ere. Arrazoi desberdinengatik jolasteari utzi behar izan nion, baina entrenatzaile bihurtu nintzen eta horrek beste ikuspuntu bat eman nau. Gainera, karrera aukeratzeko orduan erabakigarria izan zen, umeekin lan egitea benetan aberasgarria dela ikusteko lagundu ninduelako.

Eta honekin amaitzen dut, espero dut esperientzia eta oroitzapen hauek zuen gustokoak izatea eta hurrengora arte!!